Hjúkrunargreining: Skert skynsemi...

Sko það þarf ekki að hafa áhyggjur af mér þótt ég kvarti aðeins... Þeir sem þekkja mig hvað best vita að það er bara partur af mér að kvarta aðeins og svo auðvitað koma minni skoðun á framfæri :) Ég er núna á næturvakt að njóta þess að það er lítið að gera... Hef bara aldrei lent í þessu hér í þessari vinnu að það sé lítið að gera. Nýt þess í botn.
Skrifa einn brandara eða svo bráðum til að fullnægja skemmtanaþörf þeirra sem eiga leið sína að þessu bloggi en á morgun ætla ég að sofa og fara á Harry Potter og vini :) Jeyjjj... gaman gaman....

Ég verð að viðurkenna að ég sakna Orra míns. Hann skrapp á Neskaupstað um helgina til að glamra eitthvað á trommurnar sínar og kemur heim í fyrramálið á meðan ég er á morgunvaktinni minni og verður farinn að vinna á kvöldvakt áður en ég kem heim. Daginn eftir snýst dæmið við þar sem það er hann sem fer á morgunvaktina og ég fer á kvöldvaktina. Þetta er ekki gaman.... Þetta er eitt af því sem er ekkert skemmtilegt við vaktavinnu. Á móti kemur að mér finnst fínt að fá fjölbreytileika í vinnuna og finnst ágætt að vinna á kvöldinn og á nóttunni, þ.e. þar til um daginn (þið vitið hvað). Þetta blogg núna á ekki að vera um vaktavinnu heldur frekar um áhrif hennar á samband mitt og ábyggilega annarra. Ég geri ráð fyrir að ég sé ekki ein um þennan vanda, að hitta kærastann/makann ekki nóg. Þetta er eiginlega dáldið asnalegt því í vetur var vandamálið oft að við vorum of mikið saman. Held að þetta reddist eins og svona hlutir eiga það til að gera. Hlakka til að gera bloggað vel vakandi og ekki ómöguleg eins og ég er búin að vera undanfarna daga :)